Speekseltest

De speekseltest

Sinds 1 oktober 2010 worden speekseltesten gebruikt door de politie in het verkeer om na te gaan of bestuurders onder invloed van verdovende middelen achter het stuur zitten.

Met een speekseltest kan al na 12 minuten worden achterhaald of een bestuurder onder invloed is van drugs. Drugs gaande van cannabis, cocaïne, heroïne en amfetamines kunnen worden opgespoord met een speekseltest.

Deze speekseltesten vervangen de tijdrovende urinetesten van vroeger en luiden een nieuw tijdperk met verhoogde pakkans is. Daar waar vroeger controles op drugs quasi nooit gebeurden, zijn deze op heden frequent uitgevoerd.

Limietnormen van de speekseltest

THC (cannabis, hasj) 10 ng/ml

Amfetamines, speed 25 ng/ml

MDMA (XTC) 25 ng/ml

Morfine, heroïne 5 ng/ml

Cocaïne, crack 10 ng/ml

De procedure van een speekseltest

Ter uitvoering van een speekseltest, zal worden gevraagd met een apparaat verschillende keer over je tong te wrijven, waarna het resultaat van de speekseltest eenvoudig kan worden afgelezen. Er is enige gelijkenis met een alcoholtest, behalve dat men hier moeten likken aan een apparaat ipv er in te blazen.

Na maximum 12 minuten is er een definitief resultaat. De test zal weergeven voor welke drug(s) er positief getest werd.

Een positief resultaat geeft aanleiding tot de derde stap van de procedure. De speeksel/bloedanalyse is bedoeld om de uiteindelijke concentratie van de drugs in het lichaam te bepalen.

Het is evenwel zo dat speekseltesten waarbij een bestuurder positief testte, vaak een nadien uitgevoerd labo-onderzoek een negatief resultaat op te leveren.